Het Felixartmuseum is ook een plaats waar men even aandachtig naar toe moet – ook hier voelde ik dat ik anders weer te laat zou zijn voor de puike tentoonstelling van Filip Francis... een strak en terughoudend overzicht van geschilderde werken... en referenties naar zijn vele andere activiteiten, want Francis is zo ’n duizendpoot die veel initiatieven heeft mee gevormd en meerdere generaties beïnvloedt.
Men kan kiezen of men bij de ingang links of rechts tendeert: ik draaide naar rechts waar de periferie onderzoek werken hingen – zowat de periode dat ik de kunstenaar leerde kennen, mits een tentoonstelling in de St. Lukasgalerij jaren 80... het alsmaar verder reiken van de perifere zicht, wat effect en welk resultaat het met zich brengt. Onderzoek en actie ter gelijk, de limieten bezoekend. Verschillende systematisch opgebouwde oefeningen, kunnen zelf als meditatie gelden... zo ook de grote panelen met haast geen kleur, in feite verdund schmink roze en groenig tegen over elkaar, verdunning tot het onwaarneembare, bijna. Een werk dat ik kende in een ander vorm voor de ‘gemodificeerde ICC brochure’ in 2007... hier bijna onzichtbaar ook al het grootste werk aanwezig.
Dan terug verder in de tijd en werken waarmee velen Francis associëren, de blackboard souvenirs – schematische beschrijvingen van memorabele faites divers – of proces-stukken met links, met rechts, met mond met voet... en in het midden de publicatie ‘Artworker Star’... hier maar eventjes aangestipt, maar een essentiële referentie naar de vele andere activiteiten van de kunstenaar... die wel wat aan bod komen in de tekst & uitleg van medecurator Stefan Wouters... De keuze om de tentoonstelling strak en simpel te houden een goede keuze voor de vierkante lichte ruimtes van het museum. Naast een tumbling blocks installatie met erbij hangende partituur-schilderijen zijn er monitoren met een selectie video werken die goed aangeven wat er in feite allemaal nog komt bij kijken: de vele samenwerkingen met andere kunstenaars, waarbij de ‘superimposition’ video met de drie besnorde vrienden Francis/Deleu/Vercammen een goede representatie is van het feit dat met deze samenwerkingen nauwelijks apart kunt beschouwen – en ze bij gevolg ook niet intellectueel kunt scheiden...
op de grond (bij "headbutt" werk, jaren zeventig, "friend K.O.
Wout V..." (detail)
Er werd referentie gemaakt in de catalogus, en wie wil kan zeker ook bij andere bronnen terecht voor een verder onderzoek: een die essentieel is, zowel wat betreft happenings als voor de ruimte ‘Vacuüm voor Nieuwe Dimensies’ en de ‘Artworker Star’ uiteraard... In die zin is te tentoonstelling geen overzicht, maar een inzicht naar enkele aspecten van een omvangrijk en complex oeuvre... met de mogelijkheid verder aan te knopen bij mogelijke verbanden, zoals hier met Mondrian, Vantongerloo en De Stijl werd aangesneden... dat mag, maar is eerder door de situering in dit specifiek museum te plaatsen...
Het is in elk geval de moeite waard om even in Drogenbos halt te maken en even in een onthaaste omgeving de werken van Francis op u in te laten werken... want men moet eventjes de tijd voor nemen ook is de technische ontstaansfiche duidelijk - het gaat hier om ons vermogen te zien en de gedachten op een communicatief bruikbare wijze te formulieren.
Mij heeft de expositie wel degelijk positief gestemd, en ik ben blijde vertrokken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten