Wink/eye
Ogen / blik
Thomas Bakker in Secondroom
Het was maar kort, een bezoek aan de secondRoom – ik was er lang liet meer geweest en wist niet goed wat ik te zien zou krijgen: mijzelf in feite.
Ik de toeschouwer als protagonist in een film waarbij mij plaatsvervangende handen die van de cineast als gids door een herkenbaar maar vreemd soort alledaagse standslandschap, of domestique tussenmoment misschien – het speciale van het banale nog eens benadrukkend zo dat ik niet ander kon dan volgen, en weer volgen, en vervolgens nog eens volgen... elke keer met een bijkomende gedachte en een vraagstelling wat ik daar dan eigenlijk aan het doen was... ja, wat zijn wij in feite aan het doen, daad dagelijks en alweer nog n keer?
Blik. Onverstoord vergroot, maar zacht, want het harde zwart wit is relatief nagelang jij afstand neemt: grijs en zacht of hard bij in your face, zo te zeggen eye to(t) eye/level... maar verderop boven in de achtertuin het andere oog. Hetzelfde anders, of gelijk een ander, het linker, het rechter, het gehavende parallax – onmogelijk om allebei in de ogen te kijken gelijktijdig. Onmogelijk te weten of een knippert terwijl jij niet ziet... en het andere bekijkt.
De installatie lijkt statisch, maar de blik danst van een naar het andere, even tijd nodig hebbend om te focussen, zo heen en veer zoekend, even onzeker vooraleer definitief vast te leggen – ook de projectie is op een transluscente plaat met dikte, als sculpturaal object naast keldergat geplaatst in de ruimte terwijl de projector tegen du muur aan zit, staat, draait, herhalend alsof er bij elke passage iets nieuw te beleven is – zoals een favoriete plaat die met keer op keer weer opzet.
De diminueerende sculptuur van brochureachtige catalogi, LP-achtige katernes hebben iets gelijkaardigs: toegankelijke beelden die dan weer niet zo evident lijken, waar elke keer op weer iets te beleven valt tot the geestelijke ruimte en de afgebeelde ruimte elkaar genoeg overlappen om een beeld te vormen... weliswaar nooit definitief gedefinieerd, maar toch begrijpbaar... als proces, versie, momentopname in kortstondige passage in de bijkomende kamer... een verfrissende duikt tussen geprojecteerde constructie-elementen.
