Om Augustus af te ronden deden wij nog een korte mini 'tri-drive' (triangulatie uitstap) naar Duinkerken. Wee het Dep.Interdep in Peruwelz als springplank gebruikend naar Lille en dan verder richting Kust – wij zijn dit jaar nog niet aan zee geweest dus hoog tij(d)...
Voor een uitgebreid bezoek aan het FRAC grande large was er niet genoeg tijd, maar wij zijn even gaan kijken, zonder echt geïnteresseerd te geraken – zoals dikwijls zijn die grote architectonische oplossingen dermate geld-slorpend dat er voor de werking weinig over blijft en het programma een beetje 'stop-gap' lijkt... ook hier met de grote hal als foto-expo zaal met tijdelijke hangmuurtjes – er zal wel wat interessants geweest zijn in de 'ship of fools' of Multivrac (Delphine Reist) tentoonstelling, maar niet genoeg om ons te plakken...
Anders dan ons eigenlijk doel van de reis: het 'Lieu d'Art et Action Contemporaine' waar een selectie van de collectie van Maurice Verbaet te zien is...'Belgitudes' met bijkomende vertoning in avant-première een film over TAPTA door Yvon Lammens 'Sortir du Chaos' – Het maakte de trip wel de moeite waard, want ik vond altijd dat er te weinig aandacht voor kunstenaars uit de jaren 70/80 in de mainstream wordt gegeven – dit verandert dankzij deze soort initiatieven stilaan, maar voor mij mag het nog meer. Veel van de verworvenheden van die jaren werden na het wegvallen van die generatie te snel door nieuwigheden overrompeld, deels wegens de elektronische communicatie-technologiën zodat veel 'herontdekt' moet worden – het is een generatie die vooral juist voor de verspreiding via internet bezig was en zo wat tussen de plooien is gevallen, terwijl ze voor de verdere ontwikkeling juist van cruciaal belang zijn... Deze herwaardering van de collectie Verbaet (intussen ook als onderzoekscentrum te verstaan) is heel belangrijk, en dit soort 'rencontre' waarbij wij de nog niet volledig afgewerkte film mochten zien deel van een interessant proces om weer de periode maar ook de geest ervan weer te vangen – het moet niet altijd af zijn, het is onderdeel van een grote proces, deel van het leven quoi...
Deels heeft de site en de werken wat 'oubollig' voor een tussengeneratie zoals ik zelf, enerzijds 'déjà vu' anderzijds gezellig herkenbaar, maar ook (her-) ontdekkingen, waarvan men wel naam en enkele werken kende maar in de achtergrond gesukkeld: Guy Vandenbranden of nog maar onlangs verstorven Francine Holley, maar ook werken van Raoul Ubac of René Guiette, of de verfrissend actuele Evelyne Axell (wel in laatste jaren weer helemaal recup) en ook TAPTA, van wie er bepaalde periodes soms apart worden gezien, maar in zijn geheel ook zeer fascinerend is... dit is alvast een goede introductie en hopelijk wordt het nog meer, want enthousiast als voormalig boursier van haar 'atelier structure' in de Fondation de Tapisserie (nu tamat) in Doornik... een plaats waar heel wat belangrijke kunstenaars van vandaag zijn gepasseerd... Het geheel geeft goed weer hoe het toch belangrijk is de minder bekende hoekjes van het recente verleden nog eens te bekijken en de drang naar het nieuwe even achterwege te laten – om dan te constateren dat het nieuwe toch niet zo fris maar wel herontdekt blijkt te zijn...
 |
| ook leuke ontmoetingen zoals BEN |
Dit geldt ook voor de grafiek-expo bovenaan van Eve Gramatski, goed omkaderd met heel wat interessante werken uit de artistieke omgeving en degelijk becommentarieerd – het LAAC als interessant plaats om terug te komen... en in combinatie met FRAC en een wandeling op de 'beaches of Dunkirk' een perfecte uitstap. Terug langs de wel-uitgesleten route naar het binnenland...
