Wel,
Heb nog eens de tijd gevonden om in Oudenaarde aan de Schelde het mooie pand van de KABK te bezoeken en het daarin geherbergd [By’ro] desk for contemporary art cureert door Philippe Braem. die ik al lang ken en die altijd weet te verrassen en vernieuwen met zijn diverse initiatieven... Hoewel het By’ro niet echt op de grote kunstassen ligt, is het een van de beste redenen om een ommetoer in deze regio te maken ...
Ook deze keer was het de moeite: een jonge dame uit het Gentse die het verstaat de combinatie van het surreëel-ogend alledaagse met speelse lichtheid en understatement toch monumentale kwaliteiten te geven... ze speelt raak. Zeli Bauwens veroorzaakt met lichte shifts een andere ervaring die soms pas even met vertraging op gang komt. De methode aan zich is niet nieuw, maar de onpretentieuze manier en ontwapenend directheid brengen de wel gevonden scènes op een hoger plateau, waar de verdere mogelijkheden al in zicht kunnen komen... het gaat hier om een potentiaal welk aangeduid is en de verbeelding aanspreekt zoals men van een maquette mag verwachten, maar het spannende is juist het doenbare als bevlieging te portretteren.
Om te beginnen met de Venus van Milo beneden aan de trap van de academie – ik geef toe ik ben er aan voorbijgelopen, terwijl de arme Venus in twee is gezaagd en haar torso horizontaal op haar bekken rust – een ingreep brutaler dan de schuiven van Dali, maar de plaatsing is zo verborgen in volle zicht dat het weer een verrassing teweeg brengt... Zeli Bouwens verplaatste deze en andere klassieke bustes van de academie rond het oud kloostercomplex en maakte een intrigerende fotoreportage van haar vondsten... bij welke echt geslaagde momenten, maar ook in het geheel een curieuze oefening waarbij men de dwaaltocht goed kan volgen en inleiding geeft tot de geest en geestigheid van de kunstenaar. Naast grote foto met een afbeelding van een leuk kruiwagen-waterfontein aan de ingang is de bureauruimte strak ingedeeld met identieke sokkels en daarop telkens een mogelijk model voor verdere uitwerking, of, in sommige gevallen afgeronde stukken. De wisselwerking tussen maquette, oefening, model, probeersel, try-out en voltooid werk op kleine schaal maakt het geheel veel complexer dan de opstelling doet vermoeden. Gelijkaardig in schaal zijn de ensembles ofwel monumentaal of juist diminutief – het gebruik van speelgoedfiguren en objecten geven de anders didactisch ogende maquettes een speels karakter... een verademing in het anders serieus te betrachten voorstel... want tal van scènes zijn uiteraard naar het architecturale vertaalbaar, en zodanig zeker kandidaat voor menig internationale buitenluchttentoonstelling...
Sommige spreken zelfs het theatrale aan – aan de ene kant in “on purpose” een perfecte statische sculptuur van een met aarde overhoopte bagger, maar extrapoleert naar een schaal van 1:1 rijst de vraag hoe dan en met hoeveel baggers men een zulk werk zou moeten realiseren, tot en met een fantasie van een heus bagger-ballett waarbij de baggeraars snorkels zouden moeten dragen om niet te stikken... Het is juist dit soort weggelopen inspiratie die door stukken worden aangemoedigd, en dus zo veel meer zijn dan alleen maar een leuk ‘trouvaille’. De balans is precair; niet alle stukken zijn even geslaagd, niet alles laat zich zomaar overnemen, wat ook niet hoeft, want sommige zouden bij een schaalvergroting niets bijwinnen... er zijn stukken waar dat ook helemaal naast de kwestie is “birthdaycake” bij voorbeeld, is alleen aanwezig door suggestie: de vorm, de gebruikte lucifers... een verbluffend ‘niets’ – geen taart in zicht. En dan zijn er nog helemaal verbluffende curiositeiten van meer persoonlijke aard…
Over het algemeen een inspirerende en lichtjes bevreemdende aanbieding van mogelijke stukken... meer dan de moeite waard en ik ben zeker dat wij van deze kunstenaar nog heel wat gaan zien in de nabije toekomst...
Zeli Bauwens “all things grow”
in [By’ro] desk for contemporary art,
in het KABK Oudenaarde, Maagdendale 31, 9700 Oudenaarde
Geen opmerkingen:
Een reactie posten