er zijn heel wat derivaten op de baan,
kleine indicaties van andere versies
van de realiteit die wij zo graag in geloven...
derivaten op de baan in twee
gesplitst ge-Blitzt dood in mid-air door roofkogelactiviteit
geen migratie naar het zuiden in de herfst
de reis eindigt hier
aan de voet van de toeren
spits
de vleugeltjes
terwijl het lichaam is verwoest
(het was nog een jong dier zo te zien,
niet genoeg ervaring
niet genoeg snelheid, wendbaarheid,
of
gewoon brute pech.
Het lukt soms wel even om op stap te gaan alleen voor het kijken.
(pour le plaisir des yeux)
Martinitower
Het was een aangename verrassing de kleine exposé in CIVA over de 'unexamined Broodthaers' dat een haast onbekend kant van de pleisteraar van 'Pense Bête' belicht... zijn werkzaamheden aan de basis grondwerkende fundaties van een 'concrete' bestaan – ook al moet ik toegeven er waren indicaties gegeven in een tentoonstelling aldaar (oef- lang geleden, in een zaal die vandaag door de winkel is bezet... en als ik het goed heb noemde het allemaal nog 'fondation d'archtecture' – soit, toen wat baksteenwerken gezien die ook niet dikwijls worden getoond...
Dus hier verrassing niet alleen de metsermeerster op de werf van Expo'58, maar ook de poeët die met karton en ready-voorwerpen een interessant visueel objectief kritiek op de high-rise modernism van de nog ontluikende stad aflevert: de geknutselde Martini-toren... het pronkstuk van de stedelijke architectuur als flauw grapje uit zakkend karton... haast speeltuig van een self-destructing city... Want even checken leert ond dat het Rogierplein van weleer een parel was dat aan de moderniteit werd geofferd – zoals de hele noordwijk trouwens...
toen was er nog iets te redden, vandaag alleen de weemoedige memoires... Moest ook denken aan de actie na de brand van de Innovation in 67 – tegenover de martinitoren een tijdelijke pand... maar het was de acties van kunstenaars aan de schutting van de uitgebrande Inno waar Broodthaers Le Corbeau et le Renard ten dele op papieren tafelrol schreef dat ik dan als re-referentie beschouw – dat is hier wel niet van toepssing maar ik vind men mag toch ook op architectonisch vlak van een sokkel naar het andere huppelen, en vooral dan als deze op een space-helmet is gebaseerd en een volle maan als logo heeft...
leuke vondst, licht als een baksteen (nr 10).
Drawing & Elements
Terughoudendheid – essentiële elementen.
Dat zijn de termen die mij binnenschieten als ik de tentoonstelling van Sylvie Janssen de Bisthoven in het RoHk betreed – ik zie in een oogopslag de essentie van wat ik moet zien, zonder toevoegingen maar ook in eerste instantie zonde uitleg – wat mij bevalt... laat mijn brein eerst even zelf rondwandelen en de indrukken verwerken met wat ik aan boord heb zonder direct in een of ander richting geduwd te worden... uiteindelijk komt er wel uitslag, al is het niet direct evident, en moet men de moeite doen om eventjes de eerste pagina open te draaien...
drie cahiers: (elk in een taal, hier het NL)
Ze schrift in helemaal bovenaan doorlopend op lege pagina's:
“De laatste jaren hebben mij aan het denken gezet over het tonen van werk en het creëren zonder te tonen. Ik produceer, bewaar en archiveer, vaak zonder het werk tentoon te stellen. Om ervoor te zorgen dat deze creaties niet volledig verdwijnen in dozen en mappen, heb ik deze voorzien van labels in de vorm van schema's die elk werk voorstellen. Deze schema's zijn op hun beurt volwaardige werken geworden, herinneringen aan opgeborgen, opgeslagen afwezige beelden. In dezelfde gedachte heb ik ook de sporen verzameld die het creatieproces heeft achtergelaten. Voorbereidende opstellingen, restmateriaal...”
Zij is niet alleen.
Ook ik (en ik weet van andere) die trachten hun werk van overdadige bijvoegselen te bevrijden en tot de kern te geraken – rationaliseren op een emotionele grond – want de beslissingen rond het bewaren, behouden en verwerpen van elementen is vooral subjectief – de criteria zijn dikwijls niet praktisch nog vastgelegd, eerder fluïde en soms zelfs wazig... alsof ze schimmen zijn: bij een werk kon ik niet anders dan de schim van een groen terugvinden die ik ook bij wijlen Filip Francis heb gezien – en dacht dat deze ook niet mocht ontbreken – of het nu bedoeld was of eerder toevallig deed er niet toe, want de aanwezigheid was er zonder het te zijn, wat aan zich al genoeg is.
Benadering
van het immateriële en toch een referentie, teken, omschrijving en illustratie – een zachte en gevoelige evenwichtsoefening die hier helemaal tot zijn recht komt – speels, lucht en understated en gelijk heel present. Een verademing.
Wij gingen nog allerhande expo's gaan zien – Annick Nölle bij Ansel en Carine van Erps in Kamer 9 bij Oosterlynck in Rixensart, maar er kwam iets tussen – plots – en zo was onze agenda helemaal in de war voor enkele weken na de welke de tentoonstellingen er niet meer waren.. zo gaat het alle dingen – onverwachte oponthoud.
