100 Ludo’s
Het jaar heeft zich dan toch herpakt, en nog voor de verjaardag van de kunst kon ingeluid worden kreeg ik een toevallige windfall... zomaar... 100 Ludo’s op zak... nochtans had ik niet gespeculeerd of geïnvesteerd... Ik voelde mij de grote winnaar, en kreeg een crisp new banknoteoverhandigd... Wow...
Wat dat betekend weet ik nog niet... ik moet terug denken aan de Nanards* van Angel Vergara Santiago, die zijn Währung eerst in cafés, dan in de kleinhandel in omloop bracht... vooral in de Frans-Belgische grensstreek langs de Meuse... Ik had fors geïnvesteerd in dit nieuwe betalingmiddel, maar de verhoopte winstmarges bleven uit... en het duurde niet lang alvorens ook de handel zich ook terugtrok uit het pseudo-monetaire systeem... Maar ja, hier handelt het zich om een andere dimensie... wij zijn ook ver gekomen sinds de jaren 90... en zijn heel wat verrichtingen intussen elektronisch virtueel... ja er wordt zelfs heel hard gespeculeerd op niet-bestaande valuta, cryptocurrency als je zo wilt... maar dan op een bekend systeem van internet platforms... dus voor de nerd zo simple comme bonjour, ook al heb ik nog altijd graag wat kleutergeld op zak.
Ludo’s zijn een ander paar mouwen... of uw mouwen in een ander dimensie, in een ander tijdsfeer langsheen superstring-orkesten die klankasten via wormholes naar de instrumentenmaker terugsturen... the origin of the speciën geld zeg maar. Maar hier wringt het schoentje... en ontstaat verwarring... Vanuit de zicht van mijn tweede rij Hobo-superstring-orkest zie ik maar negen ruimtelijke dimensies en een tijdelijke... of ik zie maar even alle tien als geheel samenspel – maar waar ik dan begin verloren te geraken is bij het aanschouwen van tien ruimtelijke en een tijdelijke... dus elf... en gezien de Ludo’s legal tender zijn bij de bank van de M-dimensie, vermoed ik een postbusfirma – ene die al lang verdwenen is als men door de tijdelijke dimensies verzwaard fysiek daarheen ijlt om persoonlijke klantenservice aan de balie te eisen...
Een nepadres dus, of toch ten minst voor diegene die zijn blijven hangen in de Supstring-theoretische enclave van maar 9+1 dimensies... ja, ik geef toe, ik ben niet meer mee... ik vertrouw de gangbare elektronische betaalmiddelen maar halverwege, laat staan de bitcoins en blockchains... hoe moet ik dan het vertrouwen bijeenhalen om mij vol overgave op deze toch zeer theoretische vorm van waardedeling te storten?
Vertrouwen... ja, dat is misschien een van de weinige ingrediënten die hier aanwezig zijn... vertrouwen in de degelijke heer Ludo, gekonterfeit op het biljet van 100, die, over de jaren heen altijd aan de cutting edge van artistiek en wetenschappelijk vooruitstreven is geweest, en ook in de donkerste hoeken van holografisch bestaan zijn recht heeft behouden... dit vertrouwen stamt van de tijd van een voorstel twee kameleontische gekko’s in de leegte los te laten, om de relativiteit van hun (en onze) kleurenblindheid vast te stellen... ter vervanging van een archivalisch project in welk de begraven schatten van een eermalig cinematografisch bestaan weer moesten opgegraven worden... mits afbraak van een grote blok luxeflats aan zee...
hier eentje terug gevonden:
10 Nanard van Angel Vergara Santiago, ergens in de 90's...
(moest ook denken aan andere biljetten, die limieten ervan (metro MB) maar ook een recente voor
werklosers van de PTTL crew uir Brussel - Eurobabels...
en ja, bijna vergeten ( tijdje geleden )
de eigen 'Inexistent Bank' met gelegenheidscopure van 36 misteriosos...X
(met portretten van Rubin & Nibur... that'"s really fifty-fifty)
ik weet ik weet, onvolledig - er is een stuk afgehakt
met guillotine no less...
