er zijn heel wat derivaten op de baan,
kleine indicaties van andere versies
van de realiteit die wij zo graag in geloven...
derivaten op de baan in twee
gesplitst ge-Blitzt dood in mid-air door roofkogelactiviteit
geen migratie naar het zuiden in de herfst
de reis eindigt hier
aan de voet van de toeren
spits
de vleugeltjes
terwijl het lichaam is verwoest
(het was nog een jong dier zo te zien,
niet genoeg ervaring
niet genoeg snelheid, wendbaarheid,
of
gewoon brute pech.
Het lukt soms wel even om op stap te gaan alleen voor het kijken.
(pour le plaisir des yeux)
Martinitower
Het was een aangename verrassing de kleine exposé in CIVA over de 'unexamined Broodthaers' dat een haast onbekend kant van de pleisteraar van 'Pense Bête' belicht... zijn werkzaamheden aan de basis grondwerkende fundaties van een 'concrete' bestaan – ook al moet ik toegeven er waren indicaties gegeven in een tentoonstelling aldaar (oef- lang geleden, in een zaal die vandaag door de winkel is bezet... en als ik het goed heb noemde het allemaal nog 'fondation d'archtecture' – soit, toen wat baksteenwerken gezien die ook niet dikwijls worden getoond...
Dus hier verrassing niet alleen de metsermeerster op de werf van Expo'58, maar ook de poeët die met karton en ready-voorwerpen een interessant visueel objectief kritiek op de high-rise modernism van de nog ontluikende stad aflevert: de geknutselde Martini-toren... het pronkstuk van de stedelijke architectuur als flauw grapje uit zakkend karton... haast speeltuig van een self-destructing city... Want even checken leert ond dat het Rogierplein van weleer een parel was dat aan de moderniteit werd geofferd – zoals de hele noordwijk trouwens...
toen was er nog iets te redden, vandaag alleen de weemoedige memoires... Moest ook denken aan de actie na de brand van de Innovation in 67 – tegenover de martinitoren een tijdelijke pand... maar het was de acties van kunstenaars aan de schutting van de uitgebrande Inno waar Broodthaers Le Corbeau et le Renard ten dele op papieren tafelrol schreef dat ik dan als re-referentie beschouw – dat is hier wel niet van toepssing maar ik vind men mag toch ook op architectonisch vlak van een sokkel naar het andere huppelen, en vooral dan als deze op een space-helmet is gebaseerd en een volle maan als logo heeft...
leuke vondst, licht als een baksteen (nr 10).
Drawing & Elements
Terughoudendheid – essentiële elementen.
Dat zijn de termen die mij binnenschieten als ik de tentoonstelling van Sylvie Janssen de Bisthoven in het RoHk betreed – ik zie in een oogopslag de essentie van wat ik moet zien, zonder toevoegingen maar ook in eerste instantie zonde uitleg – wat mij bevalt... laat mijn brein eerst even zelf rondwandelen en de indrukken verwerken met wat ik aan boord heb zonder direct in een of ander richting geduwd te worden... uiteindelijk komt er wel uitslag, al is het niet direct evident, en moet men de moeite doen om eventjes de eerste pagina open te draaien...
drie cahiers: (elk in een taal, hier het NL)
Ze schrift in helemaal bovenaan doorlopend op lege pagina's:
“De laatste jaren hebben mij aan het denken gezet over het tonen van werk en het creëren zonder te tonen. Ik produceer, bewaar en archiveer, vaak zonder het werk tentoon te stellen. Om ervoor te zorgen dat deze creaties niet volledig verdwijnen in dozen en mappen, heb ik deze voorzien van labels in de vorm van schema's die elk werk voorstellen. Deze schema's zijn op hun beurt volwaardige werken geworden, herinneringen aan opgeborgen, opgeslagen afwezige beelden. In dezelfde gedachte heb ik ook de sporen verzameld die het creatieproces heeft achtergelaten. Voorbereidende opstellingen, restmateriaal...”
Zij is niet alleen.
Ook ik (en ik weet van andere) die trachten hun werk van overdadige bijvoegselen te bevrijden en tot de kern te geraken – rationaliseren op een emotionele grond – want de beslissingen rond het bewaren, behouden en verwerpen van elementen is vooral subjectief – de criteria zijn dikwijls niet praktisch nog vastgelegd, eerder fluïde en soms zelfs wazig... alsof ze schimmen zijn: bij een werk kon ik niet anders dan de schim van een groen terugvinden die ik ook bij wijlen Filip Francis heb gezien – en dacht dat deze ook niet mocht ontbreken – of het nu bedoeld was of eerder toevallig deed er niet toe, want de aanwezigheid was er zonder het te zijn, wat aan zich al genoeg is.
Benadering
van het immateriële en toch een referentie, teken, omschrijving en illustratie – een zachte en gevoelige evenwichtsoefening die hier helemaal tot zijn recht komt – speels, lucht en understated en gelijk heel present. Een verademing.
Wij gingen nog allerhande expo's gaan zien – Annick Nölle bij Ansel en Carine van Erps in Kamer 9 bij Oosterlynck in Rixensart, maar er kwam iets tussen – plots – en zo was onze agenda helemaal in de war voor enkele weken na de welke de tentoonstellingen er niet meer waren.. zo gaat het alle dingen – onverwachte oponthoud.
Ik heb geen tijd meer om op mij gemak te gaan kijken naar dingen – ze flitsen voorbij en passant en ik heb alleen maar een paar indrukken hier en daar opgevangen maar ook weer verloren – dus een klein groepje verloren gelopen bladeren zijn heel toepasselijk voor de herfstdagen.
Na de eigen activiteiten in Charleroi tijdens de zomer was ik een beetje gaan dwalen, maar niet te veel want had een nieuw job op stapel en zo alweer tijd te kort... Eerste highlight was de 'Super Samedi' van Djos Janssens in Flémalle maar daar heb ik elders al over bericht* – memorabel was de sympathieke presentatie van werk van wijlen Francis Schmetz in LLSpaleis... het is goed zijn werk levende te houden – en ja hoor, het leeft!
(licht op Schmetz – de zon doet mee)
Zoals regelmatig als ik in het zuiden onderweg ben even bij de MACs binnenspringen – het was Orla Barry met verschillende schaap-verhalen, (shit tank story) en fleece-werken, matted felt rondellen, de herders indrukken van een leven op het Ierse platteland met punk esthetiek gemengd als buttered toast en marketing ploy – men was te laat voor de toast-performance – verder op Ariane Loze, die ik altijd wel goed heb bevonden – ook hier bleef ik bij die videos die ik nog niet kende awt langer staan – maar voor alles degelijk te zien moet men wel de halve dag in het museum blijven... but okay, had gekunnen.
(boven lip-balm for Dolly and Bo-Peep, van Orla B...
onder (links) Loze in 't veld (een van de vele video's)
Op de valreep ook nog een presentatie van de groep 'Aktiva 77' waarin Marilou van Lierop meewerkte in WARP St. Niklaas meegepikt, ook interessant want volledig onbekend voor mij... ik denk dat de jaren 70 ook interessanter waren dan vele denken... maar het archif-interesse stijgt, dus, meer info komt los...
In BPS was er een nieuwe opstelling intussen, en ook deze had zijn roots in de seventies, Alain Séchas -maar dan meer in richting kranten en tijdschriften, aan de rand van satire en cultuurkritiek... relaties met bande dessiné waar ik dan weer minder affiniteit voor heb... maar goed gepresenteerd.
Lang niet meer tot in By'ro/Kabk te Oudenaarde geraakt, en ook deze keer was ik er toch op een sluitingsdag zeker... gelukkig waren ze aan het werken en zo kon ik binnen en ongestoord naar de werken kijken...Koen Wastijn (immersed) en Lieven Pyfferoen (walk the line) in de gangen (zaal blijbaar weer als werkplaats ingericht... of was het een installatie?) – series om heen en weer te lopen – reducties van autoreklame en schilderijen die sympathiek ogen maar ik kon er geen gedachte aan vast maken... toch van genoten.
Voor de rest feitelijk bezig geweest met dingen die driect verband houden met eigen activiteiten – een zinnebeeld blijft bij mij hangen – de strandstoel (Atlantique) tuinslang en de speleologenladder aan de gevel van de hoge groenden, zowat in limbo zoals ik zelf...
GR op hoge gronden
maar dat was zomer, en die was al voorbij alvorens de winter kwam - dus even terug: even voorbijgereden in Luik waar er de zoveelste 'Art au centre' bezig was (einde) toch wilde ik even kijken op de Feronstré want een re-visit cureerd door Espace 251 Nord van een werk van Jef Geys uit 2006 - dus eigenlijk een archiefpresentatie... (dat vind ik altijd interessant...) combinatie van decentralized art en terugblik - hier was dus de 'Ambassade de Flandres' naast de deur op de gevel geplaatst en voor de rest mocht je meer inforamtie met een QR code aanvragen (op uw smartphone for those that have it - pour les autres tant pis - re better yet: original view!)
dus een werk om over te reflecteren - terwijl men zich zelf in een doorlatende spiegel bewondert van de tijdelijke (lege) ambassade - hmm... geen slechte afsluiter.
van het project in Maubeuge is niet veel blijven hangen tot nu,
er moet nog een analyse moyenne komen, ook al is het wat laat... (en andere dingen dringen zich op)
la lanterne du Malongo
Het Maubeuge-project was iets dat zich als het ware nestelde tussen de kieren van verschillende andere activiteiten – zonder een eigen profiel bleef het tot op de dag van vandaag in deze kieren... hoe je het een effectievere aanwezigheid kunt geven tussen de meer spectaculaire dingen is moeilijk te zeggen...– een beetje zoals planten langs de weg (of groeiend op muren) worden ze nauwelijks opgemerkt.
Groenkunst voorstel ja of nee -
De zwakste schakel – de achilleshiel is onderhoud – klimplanten zijn vrij autonoom en hebben weinig onderhoud nodig, maar als je wilt voorkomen dat ze de overhand krijgen, moet je met regelmatige tussenpozen ingrijpen – dit is misschien wel het zwakste punt van het plan: fysieke, mechanische interventies door salariswerkers... vroeger waren gemeentelijke ploegen constant bezig met het onderhouden van de parken en planten rond de stad – tegenwoordig zijn het vooral aannemers die met tussenpozen tijdelijke interventies uitvoeren, vaak afhankelijk van budgettaire overwegingen... en vaker wel dan niet uitgesteld. In hoeverre kan er een autonoom onderhoud door burgers/inwoners worden verwacht? Wat zou het juridische kader van een dergelijk voorstel zijn? (trans sect C) secties
Feedback bb
ook bij ons in de straat is verder geknoeid (alweer).
nadat wij geprobeerd hebben om de diensten te overtuigen nog eens goed na te denken... kregen wij een hele dossier over hoe de stad theoretisch een lans breekt voor bomen... ook dit gebeuren is in het kader van een 'verbetering' te zien... dus moet alweer (elke paar jaar weer) de bestaande situatie 'grondig aangepakt worden' en 'nieuwe bomen geplant...
de oude zijn helemaal nog niet oud en hebben zich pas recent gevestigd om te beginnen groeien - twee waren al dood, zoals dikwijls na aanplanting aan hun lot overgelaten en na wat gesukkel van ons heen gegaan... maar welke boom rukken ze met hun machinerie uit de grond? Diegene die het best groeit. Dan worden vierkant klinkers met langwerpige vervangen, betonworsten als zitbanken geplaatst... (koude harde blokken in plaats van de goede oude comfortabele banken die overal in de stad soelaas brachten - neen die moesten overal wijken voor experimentele designer-rommel waarom niemand had gevraagd... soit)
deze moeten dan ook nog in de spaars plantsoen terechtkomen in plaats van op de tegels - wij zouden toch niet willen dat er meer groen dan beton in deze tuin te zien is... de buren mochten hun zelf-aangevoerde plantenbakken verwijderen, en nu is er in de plaats parking voor fietsen, deelfietsen, steps moto's en wat nog achtergelaten rommel... de dode boom is nog steeds dood, wij zullen zien of het pleintje herleeft of juist niet... terug verloren stort gaat worden...
en ja, de eeuwenboom die gaan wij binnen 30-40 jaar misschien kunnen bewonderen.
