Anniversair Funeraire

 

Anniversaire Funeraire

 

Dennis heeft om zijn verjaardag luister bij te zetten de uitvaart van de Kat-pianola in de verf gezt – of tem minst audio-verf & drankbonnetjes voor geteisterde oren... een triestig affaire, de verbanning van de piano uit zijn stamcafé na meer dan 130 jaar... en voor wat blijkt even duidelijk als de beslissing van de cultuurminister om het Antwerpse museum voor hedendaagse kunst te sluiten, of de stad Brussel zijne (pas gerenoveerde) bruisende Centrale...

Ondoordachte handelingen uit frustratie – frustratie om niet verder te geraken met gewone democratische processen en wederzijdse compromis – neen in de plaats komen trumpiaanse mokerslagen uit het niets, ongehinderd door enige kennis van zaken of medegevoel voor de betrokkenen... een nieuwe styl in de omgang met de wereld – apres moi la deluge terug van weggeweest... mercantiele kortzichtigheid en algemeen ongenoegen tot gevolg, welke dan de zaak nog verder ophitst.

Ik ken dat, zelf ooit door de gemeente van mijn ('vaste') functie ontzet door het sluiten van de reden van mijn functie – het museum zelf – het badwater met de baby, net als de ziel van het café met de pianola – die trouwens helemaal in orde was (wij konden het horen) – roddels dat de pianola zich mysterieus zelf zou stemmen kan ik hierbij de kop indrukken – vroegen was ik vast meubilair naast de piano en kon de stemmer bij zijn werk bewonderen door de waas van mijn ochtendpintjes... en toenmalige bazin Lydia verzekerde mij dat voor haar een gestemde piano een absoluut must was en waar ze zich aan hield no matter what... stel eens voor dat er op een winderige regenavond plots een verdwaalde Monk binnen waait... men moet op alles voorbereid zijn in het leven...

Ik herinner mij ook toen een van de beste interpretaties van les Gymnopédies gehoord te hebben, samen met twee tooglijken en een dommelende artiest. Memorabele momenten waarvan ik enkel een paar mocht proeven, maar ik kan mij voorstellen dat in een tijd voordat iedereen zelf ingeblikte muziek op zak had, en strekkingen zoals jazz nog laag bij, zo niet ondergronds waren, (oorlogsjaren!) dat zo een instrument in de hoek een waar kermis voor het gemoed betekende... 

 

Dronken sing-alongs met de Sailor of Ring Ring, sixties buskers en toevallige instrumentalisten die dan kleine concerten gaven – lijkt mij een mooie tijd... helaas - voorbij, moet weg, niet van dezen tijd en zeker niet compatibel met AI, want binnenkort is er geen ander intelligentie meer, en zo een instrument doet denken aan Farenheit 451 – alleen nog consumeren, niet participeren... onlangs mocht ik nog met een stekkedoos (zonder kop, entangled matches) meedoen aan een gemeenschappelijk stuk voorgesteld door champ d'action: samen een zwerm geluiden doen lopen in een kring nadat er een hoop gitaren hun beste rendition van star spangled banner hadden gegeven ter ere van Jimi – now that's participation – ook de installatie van een hoop luchtgekoelde orgels die door middel van hun elektriciteits-toevoer konden worden bespeeld raakte mij in mijn speels gemoed... ooit had ik ook zo'n ding, maar deed er spijtig nooit veel mee... ook de twee pianolessen (een voor elke wijsvinger) die ik als kind kreeg waren te weinig om mijn melomanie in brand te steken... 

 

Zodus brandhout maken van de pianola, vermalen in pellets om dan de eco-kachel aan te steken en gezellig de nieuwste netflix serie te streamen op uw flaptop... Happy Birthday twooo yooooo twoo

(said the dog on Saint Tropez / summer in)

 

 

 

 

 

 

 

 

off to the orphanage, fairytale! 

reversal b

Reversal B

...het is alweer een tijdje geleden, dus ik vond het tijd om weer eens iets te doen – en aangezien mijn hoofd het afgelopen jaar/jaren in archieven heeft gezeten, dacht ik eraan om deel te nemen aan de herfstequinox van de 222Lodge in Dordrecht, gebaseerd op een vraag die me al een tijdje bezighoudt: heeft stanley brouwn ooit een reeks stappen achteruit gedaan of was het altijd vooruit... ik heb hem nog nooit iets achteruit zien doen (ik heb hem wel een glimp van vooruit zien opvangen...) Ik dacht dat het interessant zou zijn om een wandeling achteruit te maken, met post-geproduceerde documentatie als mogelijke instructie voor een remake, kopie, vervalsing of enactment... die eerder theater dan performance wordt...

(hier heb ik besloten om een ​​geïllustreerde versie op te nemen en zo behoorlijk af te wijken van het nette concept)

...it has been a while, so I thought high time to do something again – and, seeing my head has been submerged in archives this past / these past years, I though of doing my participation to the fall equinox proposed by 222Lodge at Dordrecht based on a question that has been with me for some time: did stanley brouwn ever do a backward series of steps or was it essentially always forward... not having ever seen him do something backward (did catch a glimpse of him going forward though...) I thought it might be interesting to do an itinerary backwards, with post produced documentation as possible instruction for a remake, copy, fake or enactment... becoming theater rather than performance...

(here I decided to include an illustrated version ans so diverge from the neat conceptual quite a bit)

Start bridge:

1 o'clock - watching swan from the bridge

8 steps back

20 steps right

(face clock)

7 steps back

28 steps left

10 steps left

face place (square)

13 steps back

(across the street)

10 steps left

(face place) squre

20 steps back

make photo (passage)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

30 steps back

(binnenhoek St Jacobsplein)

30 steps back

38 steps left

10 steps right

(photo tomatoes & sunflowers)

 

 

 

 

 

 

 

 

28 steps back

44 steps left

68 steps left

(photo old gevel) façade

 

 

 

 

 

 

 

 

40 steps back

(Senner dog)  

4 steps left

15 steps back

(cross road)

46 steps right

(bookshop)

23 steps back

(Witte monument)

20 steps right

(read monument)

25 steps back

(view swan from Visbrug)

34 steps back

130 steps back

(stop at steps to water)

90 steps back

(Voorstraat)

33 steps left

(look at acts from bridge)

6 steps left

(look at Anno 1746)

(turn)

look at act rope from bridge

21 steps left

(corner Lombardbrug)

15 steps left

(look at rope and boat)

14 steps back

(look at matches – Europa Hölzer)

match in mouth

(Rookvrije zone) look around

10/11 steps back

almost falling, steps

almost collision (with golden man)

3 steps up / back

27 steps right

(along steps past sprawling woman)

(photograph)  

turn from square

9 steps back

(4 descending staircase)

19 steps right

(next to glass conainer)

look around

7 steps back (into street)

25 steps right

(listen to tourist guide)

31 steps right

(stop to look at activities)

29 steps back

(turn away from sad jester with orange balloon)

look at string-pully from bridge

33 steps back (street)

26 steps left

stop at passage, photo

 

68 steps right back down passage

(photo / bicycle)

 

 

 

 

 

 

 

 

92 steps back

(end of passage photo)

49 steps right

(stop at passage with X-mas tree)

(photo)

 

 

 

 

 

 

 

 

7 steps left

35 steps right

(in street)

8 steps right

(just before 2 bicycles)

155 steps back

(turn, watch activities at canal)

objects on washline

listen to the people ' it's not Vermeer'

(next to little sculpture on dilapidated plinth)

(sokkel)

7 steps left

watch dog passing

19 steps left

watch/listen - radio crossing the canal

(look for swan)

12 steps back

(radio middle)

17 steps back

(radio nearly over..)

18 steps back

(at rookverbod)

turn, look at houses & water

look at courreur (polishing)

8 steps right

turn towards stairs

look at hands and water pouring

take photograph

 

(feet / clock)

8 steps back

(next to circular girl)

12 steps left

(next to sleeping beauty and match-man)

(Europa Hölzer)

1 big step back

(over sleeping beauty)

(matchman adds match to hat)

7 steps back

(tree/bicycle)

10 steps right

(just past tourist group)

Clock strikes 2...

take off hat

take off glasses

take photograph of wrapped figure

HObst 21/09/2025

Derivaten

 er zijn heel wat derivaten op de baan, 

kleine indicaties van andere versies

van de realiteit die wij zo graag in geloven...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

derivaten op de baan in twee

gesplitst ge-Blitzt dood in mid-air door roofkogelactiviteit

geen migratie naar het zuiden in de herfst

de reis eindigt hier

aan de voet van de toeren

spits

de vleugeltjes

terwijl het lichaam is verwoest

(het was nog een jong dier zo te zien,

niet genoeg ervaring

niet genoeg snelheid, wendbaarheid,

of

gewoon brute pech.

even rondkijken (nog eens) Martinitoren

 Het lukt soms wel even om op stap te gaan alleen voor het kijken.

(pour le plaisir des yeux)

 

Martinitower

Het was een aangename verrassing de kleine exposé in CIVA over de 'unexamined Broodthaers' dat een haast onbekend kant van de pleisteraar van 'Pense Bête' belicht... zijn werkzaamheden aan de basis grondwerkende fundaties van een 'concrete' bestaan – ook al moet ik toegeven er waren indicaties gegeven in een tentoonstelling aldaar (oef- lang geleden, in een zaal die vandaag door de winkel is bezet... en als ik het goed heb noemde het allemaal nog 'fondation d'archtecture' – soit, toen wat baksteenwerken gezien die ook niet dikwijls worden getoond... 

 

Dus hier verrassing niet alleen de metsermeerster op de werf van Expo'58, maar ook de poeët die met karton en ready-voorwerpen een interessant visueel objectief kritiek op de high-rise modernism van de nog ontluikende stad aflevert: de geknutselde Martini-toren... het pronkstuk van de stedelijke architectuur als flauw grapje uit zakkend karton... haast speeltuig van een self-destructing city... Want even checken leert ond dat het Rogierplein van weleer een parel was dat aan de moderniteit werd geofferd – zoals de hele noordwijk trouwens...

toen was er nog iets te redden, vandaag alleen de weemoedige memoires... Moest ook denken aan de actie na de brand van de Innovation in 67 – tegenover de martinitoren een tijdelijke pand... maar het was de acties van kunstenaars aan de schutting van de uitgebrande Inno waar Broodthaers Le Corbeau et le Renard ten dele op papieren tafelrol schreef dat ik dan als re-referentie beschouw – dat is hier wel niet van toepssing maar ik vind men mag toch ook op architectonisch vlak van een sokkel naar het andere huppelen, en vooral dan als deze op een space-helmet is gebaseerd en een volle maan als logo heeft...

leuke vondst, licht als een baksteen (nr 10).

 

 

Het Essentiële

 

Drawing & Elements

Terughoudendheid – essentiële elementen.

Dat zijn de termen die mij binnenschieten als ik de tentoonstelling van Sylvie Janssen de Bisthoven in het RoHk betreed – ik zie in een oogopslag de essentie van wat ik moet zien, zonder toevoegingen maar ook in eerste instantie zonde uitleg – wat mij bevalt... laat mijn brein eerst even zelf rondwandelen en de indrukken verwerken met wat ik aan boord heb zonder direct in een of ander richting geduwd te worden... uiteindelijk komt er wel uitslag, al is het niet direct evident, en moet men de moeite doen om eventjes de eerste pagina open te draaien...

drie cahiers: (elk in een taal, hier het NL)

Ze schrift in helemaal bovenaan doorlopend op lege pagina's:

“De laatste jaren hebben mij aan het denken gezet over het tonen van werk en het creëren zonder te tonen. Ik produceer, bewaar en archiveer, vaak zonder het werk tentoon te stellen. Om ervoor te zorgen dat deze creaties niet volledig verdwijnen in dozen en mappen, heb ik deze voorzien van labels in de vorm van schema's die elk werk voorstellen. Deze schema's zijn op hun beurt volwaardige werken geworden, herinneringen aan opgeborgen, opgeslagen afwezige beelden. In dezelfde gedachte heb ik ook de sporen verzameld die het creatieproces heeft achtergelaten. Voorbereidende opstellingen, restmateriaal...”

Zij is niet alleen.

Ook ik (en ik weet van andere) die trachten hun werk van overdadige bijvoegselen te bevrijden en tot de kern te geraken – rationaliseren op een emotionele grond – want de beslissingen rond het bewaren, behouden en verwerpen van elementen is vooral subjectief – de criteria zijn dikwijls niet praktisch nog vastgelegd, eerder fluïde en soms zelfs wazig... alsof ze schimmen zijn: bij een werk kon ik niet anders dan de schim van een groen terugvinden die ik ook bij wijlen Filip Francis heb gezien – en dacht dat deze ook niet mocht ontbreken – of het nu bedoeld was of eerder toevallig deed er niet toe, want de aanwezigheid was er zonder het te zijn, wat aan zich al genoeg is.

Benadering

van het immateriële en toch een referentie, teken, omschrijving en illustratie – een zachte en gevoelige evenwichtsoefening die hier helemaal tot zijn recht komt – speels, lucht en understated en gelijk heel present. Een verademing.

 

 

 

Wij gingen nog allerhande expo's gaan zien – Annick Nölle bij Ansel en Carine van Erps in Kamer 9 bij Oosterlynck in Rixensart, maar er kwam iets tussen – plots – en zo was onze agenda helemaal in de war voor enkele weken na de welke de tentoonstellingen er niet meer waren.. zo gaat het alle dingen – onverwachte oponthoud.