Het Essentiële

 

Drawing & Elements

Terughoudendheid – essentiële elementen.

Dat zijn de termen die mij binnenschieten als ik de tentoonstelling van Sylvie Janssen de Bisthoven in het RoHk betreed – ik zie in een oogopslag de essentie van wat ik moet zien, zonder toevoegingen maar ook in eerste instantie zonde uitleg – wat mij bevalt... laat mijn brein eerst even zelf rondwandelen en de indrukken verwerken met wat ik aan boord heb zonder direct in een of ander richting geduwd te worden... uiteindelijk komt er wel uitslag, al is het niet direct evident, en moet men de moeite doen om eventjes de eerste pagina open te draaien...

drie cahiers: (elk in een taal, hier het NL)

Ze schrift in helemaal bovenaan doorlopend op lege pagina's:

“De laatste jaren hebben mij aan het denken gezet over het tonen van werk en het creëren zonder te tonen. Ik produceer, bewaar en archiveer, vaak zonder het werk tentoon te stellen. Om ervoor te zorgen dat deze creaties niet volledig verdwijnen in dozen en mappen, heb ik deze voorzien van labels in de vorm van schema's die elk werk voorstellen. Deze schema's zijn op hun beurt volwaardige werken geworden, herinneringen aan opgeborgen, opgeslagen afwezige beelden. In dezelfde gedachte heb ik ook de sporen verzameld die het creatieproces heeft achtergelaten. Voorbereidende opstellingen, restmateriaal...”

Zij is niet alleen.

Ook ik (en ik weet van andere) die trachten hun werk van overdadige bijvoegselen te bevrijden en tot de kern te geraken – rationaliseren op een emotionele grond – want de beslissingen rond het bewaren, behouden en verwerpen van elementen is vooral subjectief – de criteria zijn dikwijls niet praktisch nog vastgelegd, eerder fluïde en soms zelfs wazig... alsof ze schimmen zijn: bij een werk kon ik niet anders dan de schim van een groen terugvinden die ik ook bij wijlen Filip Francis heb gezien – en dacht dat deze ook niet mocht ontbreken – of het nu bedoeld was of eerder toevallig deed er niet toe, want de aanwezigheid was er zonder het te zijn, wat aan zich al genoeg is.

Benadering

van het immateriële en toch een referentie, teken, omschrijving en illustratie – een zachte en gevoelige evenwichtsoefening die hier helemaal tot zijn recht komt – speels, lucht en understated en gelijk heel present. Een verademing.

 

 

 

Wij gingen nog allerhande expo's gaan zien – Annick Nölle bij Ansel en Carine van Erps in Kamer 9 bij Oosterlynck in Rixensart, maar er kwam iets tussen – plots – en zo was onze agenda helemaal in de war voor enkele weken na de welke de tentoonstellingen er niet meer waren.. zo gaat het alle dingen – onverwachte oponthoud.

Laatste (rond) rit 24

 

Ik heb geen tijd meer om op mij gemak te gaan kijken naar dingen – ze flitsen voorbij en passant en ik heb alleen maar een paar indrukken hier en daar opgevangen maar ook weer verloren – dus een klein groepje verloren gelopen bladeren zijn heel toepasselijk voor de herfstdagen.

GR voor Panama's Bing

Na de eigen activiteiten in Charleroi tijdens de zomer was ik een beetje gaan dwalen, maar niet te veel want had een nieuw job op stapel en zo alweer tijd te kort... Eerste highlight was de 'Super Samedi' van Djos Janssens in Flémalle maar daar heb ik elders al over bericht* – memorabel was de sympathieke presentatie van werk van wijlen Francis Schmetz in LLSpaleis... het is goed zijn werk levende te houden – en ja hoor, het leeft!

(licht op Schmetz – de zon doet mee)

Zoals regelmatig als ik in het zuiden onderweg ben even bij de MACs binnenspringen – het was Orla Barry met verschillende schaap-verhalen, (shit tank story) en fleece-werken, matted felt rondellen, de herders indrukken van een leven op het Ierse platteland met punk esthetiek gemengd als buttered toast en marketing ploy – men was te laat voor de toast-performance – verder op Ariane Loze, die ik altijd wel goed heb bevonden – ook hier bleef ik bij die videos die ik nog niet kende awt langer staan – maar voor alles degelijk te zien moet men wel de halve dag in het museum blijven... but okay, had gekunnen.

 

(boven lip-balm for Dolly and Bo-Peep, van Orla B...

onder (links) Loze in 't veld (een van de vele video's)

Op de valreep ook nog een presentatie van de groep 'Aktiva 77' waarin Marilou van Lierop meewerkte in WARP St. Niklaas meegepikt, ook interessant want volledig onbekend voor mij... ik denk dat de jaren 70 ook interessanter waren dan vele denken... maar het archif-interesse stijgt, dus, meer info komt los...

 

In BPS was er een nieuwe opstelling intussen, en ook deze had zijn roots in de seventies, Alain Séchas -maar dan meer in richting kranten en tijdschriften, aan de rand van satire en cultuurkritiek... relaties met bande dessiné waar ik dan weer minder affiniteit voor heb... maar goed gepresenteerd.

 

Lang niet meer tot in By'ro/Kabk te Oudenaarde geraakt, en ook deze keer was ik er toch op een sluitingsdag zeker... gelukkig waren ze aan het werken en zo kon ik binnen en ongestoord naar de werken kijken...Koen Wastijn (immersed) en Lieven Pyfferoen (walk the line) in de gangen (zaal blijbaar weer als werkplaats ingericht... of was het een installatie?) – series om heen en weer te lopen – reducties van autoreklame en schilderijen die sympathiek ogen maar ik kon er geen gedachte aan vast maken... toch van genoten. 

 

Voor de rest feitelijk bezig geweest met dingen die driect verband houden met eigen activiteiten – een zinnebeeld blijft bij mij hangen – de strandstoel (Atlantique) tuinslang en de speleologenladder aan de gevel van de hoge groenden, zowat in limbo zoals ik zelf...

 

GR op hoge gronden

maar dat was zomer, en die was al voorbij alvorens de winter kwam - dus even terug:  even voorbijgereden in Luik waar er de zoveelste 'Art au centre' bezig was (einde) toch wilde ik even kijken op de Feronstré  want een re-visit cureerd door Espace 251 Nord van een werk van Jef Geys uit 2006 - dus eigenlijk een archiefpresentatie... (dat vind ik altijd interessant...) combinatie van decentralized art en terugblik - hier was dus de 'Ambassade de Flandres' naast de deur op de gevel geplaatst en voor de rest mocht je meer inforamtie met een QR code aanvragen (op uw smartphone for those that have it - pour les autres tant pis - re better yet: original view!)

 

dus een werk om over te reflecteren - terwijl men zich zelf in een doorlatende spiegel bewondert van de tijdelijke (lege) ambassade - hmm... geen slechte afsluiter.

architectonis archivalistisch probeersel

 van het project in Maubeuge is niet veel blijven hangen tot nu, 

er moet nog een analyse moyenne komen, ook al is het wat laat... (en andere dingen dringen zich op)

la lanterne du Malongo

Het Maubeuge-project was iets dat zich als het ware nestelde tussen de kieren van verschillende andere activiteiten – zonder een eigen profiel bleef het tot op de dag van vandaag in deze kieren... hoe je het een effectievere aanwezigheid kunt geven tussen de meer spectaculaire dingen is moeilijk te zeggen...– een beetje zoals planten langs de weg (of groeiend op muren) worden ze nauwelijks opgemerkt.

Groenkunst voorstel ja of nee -

De zwakste schakel – de achilleshiel is onderhoud – klimplanten zijn vrij autonoom en hebben weinig onderhoud nodig, maar als je wilt voorkomen dat ze de overhand krijgen, moet je met regelmatige tussenpozen ingrijpen – dit is misschien wel het zwakste punt van het plan: fysieke, mechanische interventies door salariswerkers... vroeger waren gemeentelijke ploegen constant bezig met het onderhouden van de parken en planten rond de stad – tegenwoordig zijn het vooral aannemers die met tussenpozen tijdelijke interventies uitvoeren, vaak afhankelijk van budgettaire overwegingen... en vaker wel dan niet uitgesteld. In hoeverre kan er een autonoom onderhoud door burgers/inwoners worden verwacht? Wat zou het juridische kader van een dergelijk voorstel zijn? (trans sect C) secties 

 

 

Feedback bb

groenstad probeersel

 in het kader van een stedelijke interventie enkele voorstellen...

en verdergeknoied

 ook bij ons in de straat is verder geknoeid (alweer).

nadat wij geprobeerd hebben om de diensten te overtuigen nog eens goed na te denken... kregen wij een hele dossier over hoe de stad theoretisch een lans breekt voor bomen... ook dit gebeuren is in het kader van een 'verbetering' te zien... dus moet alweer (elke paar jaar weer) de bestaande situatie 'grondig aangepakt worden' en 'nieuwe bomen geplant...

 

 

de oude zijn helemaal nog niet oud en hebben zich pas recent gevestigd om te beginnen groeien - twee waren al dood, zoals dikwijls na aanplanting aan hun lot overgelaten en na wat gesukkel van ons heen gegaan... maar welke boom rukken ze met hun machinerie uit de grond?  Diegene die het best groeit. Dan worden vierkant klinkers met langwerpige vervangen, betonworsten als zitbanken geplaatst... (koude harde blokken in plaats van de goede oude comfortabele banken die overal in de stad soelaas brachten - neen die moesten overal wijken voor experimentele designer-rommel waarom niemand had gevraagd... soit)

deze moeten dan ook nog in de spaars plantsoen terechtkomen in plaats van op de tegels - wij zouden toch niet willen dat er meer groen dan beton in deze tuin te zien is... de buren mochten hun zelf-aangevoerde plantenbakken verwijderen, en nu is er in de plaats parking voor fietsen, deelfietsen, steps moto's en wat nog achtergelaten rommel... de dode boom is nog steeds dood, wij zullen zien of het pleintje herleeft of juist niet... terug verloren stort gaat worden...

en ja, de eeuwenboom die gaan wij binnen 30-40 jaar misschien kunnen bewonderen.

Wolvenberg verknoeid

 Het is zover, 

het laatste stukje wildernis naar de knoppen..

als het nog niet genoeg was...

tropisch hardhout op beton

Parkbeton

 

...nog meer beton graag!

Overal hebben ze de mond vol ontharding, maar in de praktijk is dat maar schone schijn – onlangs kreeg ik weer een brief in de bus hoe ze in mijn straat weer alles zullen verfraaien en dat er meer plaats komt voor groen... in feite is het nog niet zo lang geleden dat ze het bestaande groen ingeruild hebben voor wat designer-fantasie die er dat toe geleid heeft dat een gewone parkbankzitter omver werd gereden... een degelijke boom had die brokkenmaker misschien tegen gehouden...

maar ja, intussen hebben ze de boom die er toen geplant was weer uitgerukt en is er nu een betonperk zonder iets...

Dan was er de mooie acacia-koppel op de middenberm van de Plantin en Moretuslei – een streling voor de ogen van de filerijders 's morgens en 's avonds, maar er moest dus een verbrede af-rijstrook komen en werd de berm drastisch ingekort... uiteraard om zo de wortels van hemelwater te scheiden en de bomen langzaam te laten creperen... nochtans deden ze hun best en met wat ingekort hadden ze misschien nog een kans te recupereren,- maar nee, ook al waren er nieuwe groene sprietjes, weg ermee, met tak en wortel uitgeroeid – 

 

Jaren geleden hadden ze de tram die langs de straat reed door het park laten rijden, in een zogenoemde 'groene bedding' – alvast een slecht idee want de bedding blijft niet lang groen met de passage van lekkende trammen... en daar waar het de voetpad kruist was grint... zo ver passabel – maar de voetpad werd fietspad, en de fietspad werd fietsostrade (fiets-autoroute) met speedpedaalexxen en elektrisch bakfietsen en brommers en en en, zo moest er meer stabilisatie en zo werden dan de klinkers en het grint vervangen door beton – jawel, in het park gewoon beton gegoten... bravo!

Het groen wordt voortdurend verder terug gedrongen, in de naam van groen – alsof de elektrische fietsen niet ergens hun stroom moeten halen, alsof er gewone fietsen met pedalen geen betere oplossing is voor conditie en obesitas, alsof de auto's, ook al elektrisch met exotische edele metalen van verre landen een betere oplossing zijn dan openbaar vervoer, dat alsmaar slechter wordt en allesbehalve goedkoop voor een gewone man zonder pet zoals ik... nee, commerce en kortzichtigheid vieren nog steeds hoogtij als ware er geen vuiltje aan de lucht... COP of no COP.

Zie ook http://gruzemayer.blogspot.com/2021/06/betonwoestijn-dodelijk.html