Ah te kunnen varen in de wijde wereld zonder luchtvervuiling en plastiekfles... sail away.
Normaal doe ik het niet, voor een artistiek “scheet in de fles” kilometers vreten en bijdragen tot de ondergang van de wereld met mijn overdadige CO productie... maar ik moest toch al de grens over om familiale verplichtingen na te leven (den arrivée van de Sint in Bergen op Zoom) en dacht het misschien nuttig te combineren... door the Rijden naar Rotterdam om FvL’s “Scène #9” bij te wonen...
Helaas speculaas, mijn redenering de kindertroebel te ontlopen mislukte, want de wonderbaarlijke sint kwam blijkbaar simultaan aan in rotterdaam... Dan het adres... Hoogstraat 190, 191 okay, terug het vlasplein over 168, 159... terug, nee zou het de bouwwerf zijn, of een zijstraat, een passage of een winkelgalerij... ik vond het dus niet waar FvL drie jassen wilde fitten... om 14:20 precies... Bon, gezien het tijd was presenteerde ik mijn kleine bijdrage daar op straat voor de passanten die haast niet keken: hoe je een bestaande en gedragen jas kan modificeren en een nieuw leven geven zonder alweer nog een product van wereldwijde uitbuiting en zweetwinkelarij (sweatshoppery) aan te schaffen... Mits welgeplaatste snitten paste ik vakkundig mijn mouw aan... ‘While you wait’, als het ware... Haast geen reactie op mijn triomfantelijk gezwaai met de geamputeerde mouw... en FvL nergens te bespeuren...
Zo druipte ik dan maar af naar de Witty, waar ik bij Mama een tentoonstelling van paranormalistische Finse overpeinzingen bijwoonde... wat leuk, want eventjes weer in de suspendeerde sfeer van de wat ‘rarified’ boreale mix van licht en donker, para en normaal, beam-me-up scotty victoriaans tekenklas esthetiek in video- en audiomixage achter verdonkerde glaspartijen... In Witte de With zelf een brede waaier aan intro-retrospective beschouwingen over Nederlands imperialisme en de kunst buiten ons beperkt perspectief, al was het wel weer door een westers-academisch bril en als dusdanig niet echt een grote verschuiving van dat perspectief... Altijd amusant het weelderig gebruik van massa’s dure consumptie-elektronica, welke blijkt het geluidspeil wel, maar de kwaliteit niet echt te verhogen... misschien moeten we even het resultaat van de opera afwachten... De referentie naar destructie helemaal bovenaan ging dan ook weer niet ver genoeg... Maar in een achterkamer kwam ik dan wel oude bekenden tegen in het kader van de MK prijs, en kon daar informatie vergaren over de activiteiten van pinke Antwerpse art-hooligans (en R-damse prank-players) die mij ter plaatse ontzegt worden... (geen regelmatige gebruiker van Faesboek, noch lid meer van de locale afdeling der kroeg-krawlers te zijn...) zo heb ik toch nog iets geleerd, ook al was het maar om niet zo veel energie te verspillen aan ijdele cultuurbeschouwing en volgende keer in de locale afdeling van een of ander Nederlandse winkelketen mijn mouw afrukken... maar ik moet toegeven dat ik het een leuke uitstap vond, zoals alleen nutteloze omzwervingen echt kunnen bekoren... noem het vrije tijd, nomadisme, of om het echt een parfum van croissants en koffie te geven: Dérive...
Olietonnen statt oliebollen, wel gemaakt uit petrochemische epoxyhars-combinaties...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten