Behalve het feit dat er geen trienen reden op de kade, maar treinen (mogelijk hadden ze behalve sinaasappelsap ook trienen aan boord, dat weet ik niet) (pg. 8 al. 5) zijn er een groot aantal van dit soort ‘verschrijvingen’ die men zelfs bij de derde lezing niet ziet... en het was niet mogelijk om het door iemand anders te laten lezen... bon, dit zijn nog dingen waarmee men zou kunnen lachen als het niet zo triest was... Maar minder vergevingsgezind zou men kunnen worden bij de verstrekking van foute informatie. Slordigheid, onwetendheid, onnozelheid... noem maar op. Bij voorbeeld pagina 54, de foto is helemaal niet van Christoph Scholz,- en ook het gebrek aan informatie, soms worden mensen gewoon niet vernoemd of met een ( ) ... terwijl het weinig moeite zou kosten om erachter te komen... pg. 51,59,72 e.z.v... maar toegang tot informatie was beperkt door geografische en technische omstandigheden...
Nog erger is de bewering van feiten die helemaal niet kloppen, maar door herinnering vervormd... blijkt bijvoorbeeld dat de vermelde ‘speleocombo’ (AK-37, 1994/95) niet een wederkerend radio-orkest was maar een eenmalige verschijning uit Holland... de jamsessions waren een ad-hoc allegaartje radio-fusionisten, ook al manifesteerden ze zich in de kelder...
Onlangs las ik* dat de herinnering eerder als ‘dampend oerwoud’ te beschrijven is, waar verschillende soorten herinnering elkaar bevechten voor wat verlichting, en helemaal niet te vergelijken is met data opgeslagen op een harde schijf... In dit geval blijkt de oerwoud ondergedompeld in nachtelijke mist en onweer...
(* in humo van de derde week april)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten