Deze

 This Blog

Deze Blog / de Nederlandstalige versie van een verzameling commentaren...

(weet niet meer wanneer geïnstalleerd)

     Een wandeling rond het Ottypark en zo

als parallel lopend commentaar:

tussen/stuk

We dachten nog eens in de buurt op cultuurwandeling te gaan – het is weer heel wat tijd onder de brug gevlogen... zo te zeggen – en kwamen alvast in de bovenruimte van ons lang bekende Pekfabriek terecht, waar Gaston Meskens de 'publieke ruimte' van het 'Institute of Idle Curiosity for Elements of Seduction' heeft geïnstalleerd en waar de kunstenaar Tim Boers een zeer intrigerende presentatie van een haast vergeten feit heeft uitgewerkt: “The colony that wasn't”: De eerste koloniale poging van Leopold I in Guatemala, de poging om een Belgische enclave in Santo Tomas te stichten... 1840-1855 met desastreuze gevolgen waarvan haast niets meer over blijft. Juist omdat er haast niets over blijft heeft de kunstenaar de spaarse elementen die er wel te vinden waren in een soort re-constructive of her-verbeelde geschiedenis gegoten waarbij de meer subjectieve elementen niet geschuwd worden, zodat naast wetenschappelijke feiten ook vermeende gevoelens deel van het geheel uitmaken en zo een menselijk contactpunt vormen. Interessante oefening gestoffeerd met goede en deels bewegende tekeningen, laboratorium-kabinet achtige sfeer van weleer – een aangename ervaring... deze “Anteroom” om in de gaten te houden...

verder langs de Kattenberg naar Base Alpha, waar David Boon een hele installatie rond de 'onecut' vorm opbouwt – visuele en ruimtelijke oefening die de sensibiliteiten van kleur en materiaal aanspreken, en de hersenen in geo-projectie oefenen, maar of het zo ver gaat dat ik de vormen kan horen is nog een ander kwestie...

Om de hoek bereiken wij Otty park en de aflevering 6 en 7 van Jef Geys' “KOME” reeks – kunstwerken op meerdere exemplaren, waarbij de grens van multiple en verzameling/archief aan zijn limieten stoot... Het zijn de laaste bundelingen (boxing/timecapsule-like) die Jef Geys zelf bijeenbracht 'teksten JG/archiefdoos 408 – en hier als publicaties aangeboden, met een selectie aan de muur... alsook het werk (zonder naam?) van een reeks schilderingen die de wereld rond reisden om de diverse lichtkwaliteiten van musea te onderzoeken/vergelijken... 

 

 

 

 

 

 

 

Bij de KOME serie ook het verloren gegane origineel van de druk die hij voor/met Broodthaers maakte in 1972, pril begin van het Masereelcentrum, en dat to heden zoek is...(zie zijn blog-note daaromtrent)

https://jefgeysweblog.wordpress.com/2016/02/16/gestolen-2/

(had mijn oog gevangen (sic) wegens een onderzoek daarover dat ik in het CKV nog heb gedaan, zonder resultaat) Ik denk dat er nog veel zulke verhalen te vinden zijn in het expansive ouevre van Jef Geys, en dit soort bundelingen zijn heel belangrijk voor het blijvend interesse voor zijn werk, hoewel ik niet de indruk heb dat deze rap zal verdwijnen, het is te boeiend... leuke expo/presentatie en uitgave... 

 dan...

...over de grote baan verder op (ballroom nog niet in actie) bij Ingrid Deuss de sympathiek ogende donkerheid gaan bewonderen, “Black Cloud” van Julie van der Vaart, wel verzorgde mezzotints en fotografische etsen van lichaam, elementen organische vormen... herkenbaar omdat ik zelf ook dit soort grafiek heb produceert in het verleden, en technisch sprak het mij wel aan, verder kon ik er niet zo veel van maken... ook al is het heel persoonlijk werk en is er een poëtisch aspect... Idem met de verder op gelegen Extra-City installatie van Rabih Miroué 'images mon amour' – ook hier spannend technisch vernuft en goed gevonden presentaties, engagerende thematieken en persoonlijke inhoud die wel interesse wekken maar die toch ergens niet verder geraken (hij zegt zelf 'onvoltooid' en heeft iets van ons dagelijkse newsfeed) – misschien iets te veel en mocht er ingezoomd worden – op een bepaald moment kwam ik een kleine scheur-schets tegen die meer vertelde dan de lange panoramabeelden die zich in de monumentale video afspeelden als een rollende (scollende) gordijn-cascade... less is more dus... 

 

Achteraan nog een mooie hommage aan Caroline Van den Eynden die ons onlangs verliet; deze is dan wel boeiend, overzichtelijk en gewoon goed zonder commentaar: het werk spreekt voor zich (boekdelen as je zo wilt)