Doorheen Vlaemsche Velden afgegrendeld
Het prille voorjaar gebruikt om nog eens rond te kijken in het post-covid Belgieland, of de noordelijke helft eventjes, beginnend bij de tombe van Ensor vooraleer de weidse weiden er rond heen volgebouwd worden, want ze rukken op de appartementen... van een betonstop nog niets te zien – wellicht als er geen natuur meer te bespeuren is gaan ze eraan beginnen. Gelukkig is er nog strand met maar af en toe een kunstwerk, zo dat men er nog tussendoor kan kijken. De tijd van het jaar helpt ook, nog niet veel toeristen, nog geen culturele events festivals en publiekstrekkers, topweekends en horeca-hits... dus gewoon genieten van de zeelucht.
Dan verder land inwaards (inner space) naar een vervolg op een stuk dat al verleden jaar op de kaarten was maar uitgesteld – trouwens, de eerste deel sloot aan op ons eigenste archief-presentatie te Avvelgem- de oorlogen die hun herinneringssporen achterlaten – het mosterd van de gasaanvallen in de eerste wereldoorlog en nu de bloemen platgebombardeerd in Merelbeke tijdens de tweede wereldoorlog – een fifty-fifty duo-conceptatie van de Molse spanjaard Emilio Lopez Mencheros, die de archieven van zijn vader, werkzaam bij Euratom in Mol als ELM ter wereld kwam, en de koude oorlog nog stevig in de zadel zat... vandaar atomic ping-pong, dat binaire heen en weer tussen onschuld en bibberen, nakende annihilatie van alles...
Maar hier als creatief amalgaam tussen herinneringen, hommage en speelse bedrijvigheid – de mostred-molecule deze zeer als ping-pong-ball-traject de lange schilderij met formules weerkaatsend, de platte bloemen als levens-gevend waterbron en de betonnen cultuurtempel wat getemperd... eventjes toch, maar anders weer een voorbeeld van overdaad.
Scotch Gambit aan de ketting / quarantaine
Ik verschoot even als ik bij het rijden door Otegem plots de Scotch Gambit van links zag komen... maar gelukkig stond hij stil – meer nog, hij zat opgesloten in quarantaine in een pattattenveld naast de voormalige Deweer galerij – op platen en omringd door twee lagen Bekaert 'chain link fencing' met bewakings en uitkijk-platforms en floodlight verlichting, dus van ontsnappen geen sprake... Oh waar is de tijd in welk de geest van Panamarenko fliegens-vlugten hoog boven de atmosfeer tegen ongezien snelheden zoefde... het had zo iets van een museale Concorde – restanten van een vooruitziende toekomst, nu vastgebonden als Prometheus aan deze aardkluit...
Dichter bij huis zijn we dan nog eens in de LLS beland, samen met de Lichtekooi een Langzeit-projekt van Ingeborg Lüscher presenterend, waarbij de ene kant wat terughoudender, de andere wat weelderiger is – do something magic over heel wat jaren – denk vroege jaren 70 tot nu...
 |
| Lüscher: Schneeman met kat |
tijdloos
is ook de sorry van Guillaume Bijl, die altijd weer in een veranderende en veranderende gedaante blijft verrassen en inspireren, ook nu met 70 plus nog eens kinderlijk gelukkig zijn met Pinocchio-cake en schuine blikken langs de devotie-winkel, om weg te dromen bij een Thaise massage – de sorry blijkt dus een taaie blijver en kan nog steeds met jeugdig geweld wedijveren voor een plaats aan de zon.
